Kayseri’de yaşayan 8 yaşındaki serebral palsi hastası üçüzler, annelerinin ilgisi, sevgisi ve şefkatiyle günden güne iyileşiyor.
Kayseri’de yaşayan 8 yaşındaki üçüzler Gülce, Defne ve Çınar Kemik, erken doğum esnasında oksijensiz kaldı. Bundan dolayı serebral palsi teşhisi konulan üçüzler uzun bir süre kuvözde kalan ve gelişim gösteremeyen üçüzler, fizik tedaviye başladı. Anneleri 36 yaşındaki Ayşe Kemik ise, üçüzlerini bir an olsun yalnız bırakmayarak hayatını çocuklarına adadı. Kayseri Şehir Hastanesi’nde tedavi gören çocuklarını düzenli olarak hastaneye getiren, tedavilerinin ardından evlerinde de süreci aksatmayan anne Ayşe’nin uğraşlarıyla çocukları iyileşme göstermeye başladı.
“Sabırla çok güzel sonuçlar elde edeceğiz inşallah”
Çocuklarının hikayesini anlatan Ayşe Kemik, “4 çocuk annesiyim, 1 tane de oğlum var. Üçüzlerim 29 haftalık doğdular. Prematüre oldukları için kuvözde kaldılar. Doğum esnasında oksijensiz kaldıkları için serebral palsi teşhisi kondu. Kuvözde biraz sıkıntılarımız oldu. Kendimizi toparlamamız zor oldu ama 2 yaşından sonra şehir hastanesinde rehabilitasyona başladık. Aslında 8 aylık iken başlamıştık ama çok ilerleyemedik. 2 yaşında doktorla görüşme fırsatımız oldu. Serap doktorumuzun desteğiyle güzel ilerledik. Gülce’nin oturması gelişti, Çınar, şu an 20 dakikada ancak oturabiliyor. Burası çok güzel. Doktorumuz Serap Hanım çok bilgili ve ilgili bir doktor. Ailelere karşı tutumu çok iyi. Şehir hastanesi; fiziğiyle, robotu, havuzu gibi imkânların bulunmasıyla çocuklara çok güzel gelişimler katıyor. Doktorlar çocukları muayene ettikten sonra neye ihtiyaçları var ise; bir gün fizik, bir gün robot, bir gün havuz desteği alıyoruz. Gerçekten çok güzel bir hastane. Ortam çok güzel, çok kolay. Yani engelli bireylerin rahatlıkla kalabileceği güzel bir hastane. Bizler Yahyalı’da oturuyoruz. Yahyalı’dan buraya senede 2 defa geliyoruz, kalıyoruz. Güzel kazanımlarla dönüyoruz eve. Evde de devam ettirmeye çalışıyorum. Üçüz oldukları için biraz daha zorlu. Üçünün de gelişimi çok farklı. Serebral palsi ama üçünün de durumu oldukça farklı. Fiziki ihtiyaçları farklı, kazanımları farklı. Uzun bir yol. Çocuklarımız doğduğunda nöroloji doktorumuz bize “Çok uzun bir yol” dedi. Bu yol çok güzel de bir yol. Sabırla çok güzel sonuçlar elde edeceğiz inşallah. Birden olacak bir şey değil. Fizik tedavi ilaç gibi değil. Yavaş ama güzel. Fizik tedaviyle çocuğumun başını dik tutması belki aylar, yıllar alıyor. Yavaş oluyor ama bir şeyler oluyor. Çocuklarım çok mutlular. Onları mutlu etmeye çalışıyorum. Onların bana verdiği duygu çok farklı. Onların yapamadığı her şeyi yaptırmaya çalışıyorsun. Eli, ayağı, öğretmeni oluyorsunuz. Şu anda çocuklarım 8 yaşında, okul çağına geldiler. Evde eğitim alıyoruz, öğretmenimiz eve geliyor. Öğretmen gittikten sonra ben öğretmen oluyorum” diye konuştu.
“Çocuklarımın gücüyle ben de güçleniyorum”
Anne Kemik, “Çocuklarım çok güçlüler. Onların gücüyle ben daha da güçleniyorum. Bu şekilde 8 yılı geçirdik. İnşallah önümüzde de güzel günler var. Gülce ortopedik ameliyat oldu. Bu ameliyat çok güzel bir ameliyat ve iyi sonuçlar alınıyor. Bu durumda olan çocuklarımızda ayağa kalkmada gerçekten kolaylık oluyor. Gülce gevşetme ameliyatı oldu ve bu ameliyattan sonra fizik tedavi çok önemli. Bu durumu değerlendirmek için biz şu an buradayız. Bu durumda olmayan, çocukları normal bir gelişim gösteren aileler fizik tedaviyi 1-2 ay gibi bir süreç ya da bir ilaç gibi sanıyor ama öyle değil. Yıllarınızı alıyor ama bir bardak tutması, bardaktan kendi başına su içmesi, kalem tutması. Bunlar bizim için çok önemli basamaklar. Oturması, ayakta durması bunlar sizler için çok basit şeyler gibi görünebilir ama değil. Çocuklar bunları kazanmak için resmen savaş veriyorlar. Bıkmıyorlar ve asla usandık demiyorlar. Bütün fizik tedavi hareketlerini yapıyorlar ve yorulduk demiyorlar. Biz neden bu haldeyiz diye hiçbir sorguları yok. Bazı insanlar dışarıdan gördüğünde ‘Vah vah, tüh tüh, bu çocuklar yürümez, yatalak bu çocuklar’ gibi düşünceler var ama değiller. Bu sözler bence bu çocuklara hiç yakışmıyor. Asla acınacak bir durum değil. Bir engel durumu var ama bu engel aşılamayacak durumda değil. Bu engel aşılamasa bile biz çocuklarımızı çok mutlu büyütüyoruz” şeklinde konuştu.
“Düzenli takipleri olmasaydı şu anda bu aşamada olmayacaklardı”
Kayseri Şehir Hastanesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Kliniği Eğitim Görevlisi Prof. Dr. Serap Tomruk Sütbeyaz ise, üçüzlerin tedavileriyle ilgili, “Serebral palsi; beynin gelişimini tam tamamlamadığı dönemde, herhangi bir nedenle oluşan hasar sonucunda görülen, motor, duyusal, işitmeyle alakalı ve zekâyı ilgilendiren bir takım problemlerin olduğu fiziksel bir rahatsızlık. Çocuklarda görülen çok önemli sorunlardan birisi. Bu hastalıkta hasar kalıcı, fakat ilerleyici değil. Bu yüzden de çocuklardaki serebral palside erken teşhis çok önemli. Çocuğun daha sonraki gelişimiyle birlikte hem bir takım motor beceriler kazandırabiliyoruz, hem de hastalığın gelişimini durdurabiliyoruz. Çocuklar şu anda 8 yaşındalar, bizlere ilk başvurduklarında 2 yaşındalardı. 2 yaşında başvurdukları için fizik tedaviye erken başlama fırsatı bulduk. Şu anda Gülce yürüme aşamasında. Ortopedi kliniğimizde Dr. Fırat Ozan tarafından bir gevşeme ve uzama operasyonu gerçekleştirildi. Çınar da yürüme aşamasının ilk başlarında. Defne, yatak seviyesinde. Çocuklarımızı biz ilk baştan beri takip ediyoruz. Düzenli takipleri olmasaydı şu anda bu aşamada olmayacaklardı ve tüm çocuklarımız yatak seviyesinde olacaktı. 2 çocuğumuz tedaviye yanıt verdi, onlarla ilerliyoruz. Ailenin desteği çok önemli. Aile, bizimle çok iyi koordine oldu. Bizim söylediklerimizi harfiyen uyguluyorlar. Serebral palsi hastalığı için ailelere ben şunu diyorum, iğne ile kuyu kazmak gibi. Çok küçük kazanımlar, çok büyük emeklerle elde ediliyor. Tünelin sonunda mutlaka bir başarı var. Bize başvuran tüm çocuklar, bize başvurdukları aşamaya göre bir kazanç elde ediyorlar. Serebral palsi çocukların büyüme ve gelişmesiyle birlikte olduğu için değişken bir hastalık. Onun için takiplerinin yapılması çok önemli” ifadelerini kullandı.
