Eskişehir’de eşi vefat eden 60 yaşındaki Cengiz Doğanay, emekli olduktan sonra huzurlu bir yaşam sürmek amacıyla yerleştiği köyde hayvanları ve bahçesi ile ilgilenerek günlerini geçiriyor.
Yıllarca elektrik mühendisliği yapan Cengiz Doğanay, çalıştığı dönemlerde emeklilik hayatını düşünerek Odunpazarı ilçesinde bulunan kırsal Doğankaya Mahallesinde bir yer satın aldı. Eşi vefat eden 2 çocuk babası Doğanay, emekli olduktan sonra huzuru bulmak amacıyla köye yerleşti. Şu anda günlerini kendi çiftliğinde hayvanları ve bahçesi ile ilgilenerek geçiren emekli adam, annesi ve babasıyla komşu olarak yaşamını sürdürüyor. Herkesin huzuru araması gerektiğini düşünen Doğanay, ilginç kişiliği ile de dikkat çekiyor.
“Bir gün emekli olacağımı, huzuru arayacağımı biliyordum”
Hayatın kendisi için bir satranç tahtası gibi olduğunu vurgulayarak sözlerine başlayan Cengiz Doğanay, “Bir gün emekli olacağımı, huzuru arayacağımı biliyordum. O zamanlar durumumuz iyiydi, burayı satın aldım. Emekli olunca da buraya yerleştim. Bir süre Türkiye’yi gezdim. Gezmeyi çok severim. Şimdi hayvanlarım, ineklerim bulunuyor. Onları da kapsayan belli bir rutinim var. Önemli olan bu, çünkü rutin olmayınca hayat zorlaşıyor” dedi.
“Ayda sadece 1 defa şehre inerim”
Eşinin öldüğünü söyleyen Doğanay, “Yeniden evlenmeye niyetim yok. O kadar huzurluyum ki şu halimi kıskanıyorum. 2 kızım var ama görüşmüyoruz. Hayatın bin hali var. Evleniyorsun, hanım ölüyor, çocuklara bakacak kimse yok, ben şantiyeci bir mühendisim. O dönemlerde çocukları anne tarafı aldı, zamanla araya soğukluk girdi. Burası ise kalabalık bir köy değil. İnternetim, televizyonum, hayvanlarım, bahçem, sakin bir ortamım, ihtiyacım olan her şey var. Anne ve babayla komşuyuz. Yan taraf bana ait, öbür taraf anneme ait. Ayda sadece 1 defa şehre inerim, o da maaşı çekmek için. Şehre hem ihtiyaç duymuyorum hem de sevmiyorum” ifadelerini kullandı.
“Hem mutluluk hem de huzur aynı anda olmuyor”
Köy hayatında günlük rutininin nasıl olduğunu da anlatan Doğanay, sözlerine şöyle devam etti:
“Sabah 05.30’da erken saatte kalkarım. Damı temizlerim, inekleri sağarım. Kahvaltıdan sonra inekler kıra çıkarır güderim. Her gün saat 12.00 sıralarında eve gelirim. Ondan sonra yemek yapmak yaparım, çağıran komşu olursa sohbete giderim, televizyonda haberleri seyrederim. Bir yaştan sonra insan haberleri daha fazla seyreder oluyor. Gençken sitem ediyorduk ama artık o hale geldik. Dilerim ki, herkes mutluluğu değil de huzuru arasın. Hem mutluluk hem de huzur aynı anda olmuyor. Birisini bulmak zorundayız.”
