Çöl sıcaklarının etkili olduğu ve termometrelerin 45 dereceyi gösterdiği Aydın’da, domates işçileri saatliği 150 ila 250 TL arasında değişen ücretlerle ekmek mücadelesi veriyor. Günlük ancak 6 saat çalışabilen domates işçileri her şeye rağmen ekmek kazanmanın mutluluğunu yaşadıklarını belirttiler.
Türkiye’nin en önemli tarım kentlerinin başında gelen Aydın’da domates hasadı devam ediyor. İç piyasaya olduğu kadar ihracata da gönderilen domatesin hem üretim hem de hasat sezonunda işçiler mevsim normalleri üzerinde seyreden çöl sıcaklarında ciddi emek veriyor. Sabah saat 06:00’da havanın aydınlanması ile başlayan domates toplama işi, öğlen saat 12:00 sıralarında tamamlanıyor. Motorların bile hararet yaptığı Aydın Ovası’nda yazın çalışmanın oldukça güç olduğunu belirten İşçiler, “Aydın’da yaz döneminde tarım işi yapmak dünyanın en zor işlerinden biridir. Teknoloji ve sanayi ne kadar gelişirse gelişsin insan eli olmadan tarım yapılmıyor. Zor bir işimiz var ama alnımızın teriyle ekmeğimizi kazandığımız için mutluyuz” diye konuştular.
Türkiye’nin en önemli domates üretim merkezi Aydın’ın Köşk İlçesi’ne bağlı Çiftlik Mahallesi’nde her gün tonlarca domates toplanıyor. İşçiler binbir emekle üretilen domatesleri güneşin yakıcı etkisine rağmen sabah 06.00’da mesaiye başlayıp öğlene kadar topluyor. Domates hasat işinde kadınlara günlük bin TL, domates selesi çeken erkeklere ise bin 500 TL yevmiye ücreti ödeniyor.
“Her aşamada biz varız”
Tarlada hasat yapan işçilerden Hülya Aydın, “Sabah 06.00’da tarlaya gelip işe başlıyoruz. Hava çok sıcak olduğu için öğlen saatlerinde bırakıyoruz. Güneş yükseldikçe çalışmak daha da zorlaşıyor, nefes almak bile güçleşiyor. Ama ekmeğimizi buradan kazanıyoruz, mecburuz. Emekliliğimiz yok, günlük yevmiye için çalışmak zorundayız. Domatesin dikiminden çapalama ve toplamaya kadar her aşamada biz varız” dedi.
“25 kiloluk kasaları omuzlarımızda yaşıyoruz”
Tarlada işçilik yapan Oğulcan Alyanak ise, “Kadınların topladığı domatesleri sırtımızda traktöre taşıyoruz. Her seferinde 20-25 kilo yük kaldırıyoruz. Tepemizde güneş sırtımızda ise domates kasalarıyla gidip geliyoruz. Yük taşımak hem belimizi hem de dizlerimizi çok zorluyor. Ama ertesi sabah yine gün doğmadan burada oluyoruz. Sıcağa, yorgunluğa, toz- toprağa rağmen ekmeğimizi kazanmak için tarlaya alın teri döküyoruz” diye konuştu.
